zeszpecić — dk VIa, zeszpecićcę, zeszpecićcisz, zeszpeć, zeszpecićcił, zeszpecićcony «uczynić szpetnym, brzydkim; oszpecić» Zakłady przemysłowe zeszpeciły krajobraz. Twarz zeszpecona ospą. zeszpecić się strona zwrotna czas. zeszpecić Zeszpeciła się… … Słownik języka polskiego
oszpecić — dk VIa, oszpecićcę, oszpecićcisz, oszpeć, oszpecićcił, oszpecićcony oszpecać ndk I, oszpecićam, oszpecićasz, oszpecićają, oszpecićaj, oszpecićał, oszpecićany «uczynić szpetnym, brzydkim; zeszpecić» Blizny po ospie oszpeciły twarz. Oszpecić dom… … Słownik języka polskiego
skazić — dk VIa, skażę, skazićzisz, skaź, skazićził, skażony skażać ndk I, skazićam, skazićasz, skazićają, skazićaj, skazićał, skazićany 1. «zanieczyścić powierzchnię przedmiotu środkami trującymi lub ciałami promieniotwórczymi» Teren skażony. 2. «uczynić … Słownik języka polskiego